Karma is a bitch {Odysseus}

Met rustige stappen wandelde de witte merrie een groene heuvel op. Voorzichtig keek ze over de rand, eenmaal boven, en deed onwillekeurig een stap terug. Het was alsof ze bij het Chasm stond, zo diep leek het achter de kam… Echter wist ze best dat ze heel beneden zou kunnen komen, als ze heel rustig en met haar volledige aandacht erbij een berggeit na zou bootsen. Een zucht verliet haar mond, terwijl ze in de verte staarde en de diepte probeerde te negeren.

Het was de merrie opgevallen dat haar partner zich al lange tijd niet had laten zien. Hij had haar niet meer bij zich gehad, niet om te overleggen over de kudde en laat staan om gewoon even met haar te praten omdat ze nu zijn partner was. Zelfs over hun dochtertje had ze geen woord van hem vernomen, en hij had zich zelfs aan de kudde alleen laten zien om hen een slaapplaats of water te wijzen. Er was iets aan de hand, ze kon het voelen aan haar botten. Maar wat?
Geritsel van gras kondigde de komst van een ander aan, nog voor ze het tegen de wind in ruiken kon. Echter bleef de merrie voor zich uit staren. ’Odysseus.’

‘Themis.’ Langzaam draaide de witte merrie zich om naar de gevlekte hengst, beangstigd door zijn toon. Als haar partner dacht iets voor haar verborgen te kunnen houden… Maar dit kon hij niet, en hij stond op het punt daar zelf achter te komen.
’Hoe gaat het met je?’ Een nochalante toon klonk door in haar stem, terwijl ze langzaam enkele passen op de hengst toe liep.
’Ik krijg steeds meer het idee dat je iets voor me verbergt. Ik dacht dat we partners waren. Dat ik je zelfs mijn verleden verteld heb, het verhaal van mijn ouders. Ik heb je zelfs een dochter geschonken.’ Even pauzeerde de witte merrie, om de hengst in de ogen te kijken. ’Waarom houd jij dan iets voor me achter?’

‘Er is niets. Ik houd niets voor je achter…’ Het gemompel van haar partner klonk haar enorm ongeloofwaardig in de oren. Neuh, daarom was hij enkele dagen weg en negeerde hij haar. Tuurlijk. Logisch, heel logisch allemaal. ‘Of nou ja… eigenlijk wel,’ gaf hij na een kort moment toe. Eindelijk. ‘Ik ehm… ben een paar dagen terug even weg geweest om… Ik heb…’ Een kleine glimlach vormde zich om de lippen van de merrie. Gelukkig, het leek er meer op dat hij iemand vermoord had of iets in die richting dan dat hij ergens een andere partner op had geduikeld en nu vader in wording was. ’Wat heb je Ody?’ klonk haar stem. Alle scherpheid erin was verdwenen en had plaats gemaakt voor begrip, alhoewel ze zijn situatie nog niet geheel kende.