The first steps [OPEN]

HE'S A LOVER BOY AT PLAY, HE DON'T PLAY BY RULES

De stevig gebouwde leider paradeerde met zijn hoofd hooggeheven van trots voor zijn kudde uit. Hij was zo bezig met het opbouwen van zijn kudde, dat hij zowaar zijn verleden voor enkele momenten leek te vergeten. Wat niet al te vaak voorkwam bij hem, er woelde altijd wel flarden aan herinneringen door zijn hoofd heen. Odysseus wist dat er een aantal paarden in de kudde waren die het niet eens waren met zijn stijl van leiden, of die hem gewoon zat waren. Maar dat kon de hengst helemaal niets meer schelen, dan moesten ze maar vertrekken als het hen niet beviel. Hij was het commentaar van anderen meer dan zat. De knabstrupper bleef even staan, om een aantal achterlopende paarden aan te sporen. Het was niet echt gunstig, om paarden in dit donkere bos te verliezen. Een kort moment van onoplettendheid maakte dat er een ander paard tegen hem aanbotste.  "Euh, sorry. Ik was niet aan het opletten..", sprak de merrie. Cheyenne, de Demeter van de kudde. Oftewel,  ze was goed met kruiden. Beter dan de andere paarden in elk geval. ”Is het niet de bedoeling dat paarden met jouw rang altijd goed opletten? Voor kruiden enzo..” Ody had zijn woorden eerder plagend bedoeld, maar zo kwam het niet echt over. De hengst kon er ook niet veel aandoen, hij klonk gewoon altijd onvriendelijk.

HE'S A LOVER BOY AT PLAY, HE DON'T PLAY BY RULES

 "Het spijt me, echt waar. Ik zal m'n gedachten er vanaf nu écht bijhouden!" De hengst dwong een geforceerd glimlachje zijn lippen te vormen, hoewel het er niet al te geloofwaardig uitzag, was het in zijn ogen beter dan niets. ”Het geeft niet, Cheyenne,” bromde hij – met een ietwat norse ondertoon. ”Mooie merries vergeef ik meestal wel,” zijn stem had een charmante toon aangenomen. De enige klank die hij bezat, naast zijn onvriendelijke, norse gehinnik. Het was waar, dat hij blij was dat Cheyenne zich bevond in zijn kudde. Ody had het gevoel dat hij haar kon vertrouwen, ondanks dat hij niet zeker wist of ze ook zo blij was met hem als leidinggevende. De hengst hief zijn gevlekte hals even om even een blik te werpen op de kudde, waarna hij zijn donkere ogen weer op de merrie richtte.

HE'S A LOVER BOY AT PLAY, HE DON'T PLAY BY RULES

“Dankje voor het compliment,” had de merrie geantwoord met een zwak glimlachje, dat gepaard ging met een vriendelijk knikje.  ”Ik mag nou eenmaal niet liegen,” merkte hij droogjes op. Zijn woorden waren dan ook niet gelogen, hij vond Cheyenne daadwerkelijk wel aantrekkelijk. Maar dat had hij bij de meeste merries wel. Merries waren gewoon aantrekkelijk. Yup. “Hoe gaat het met je?” De vraag liet Odysseus’ gezicht ietwat betrekken, hij was niet het type hengst die graag over zijn gevoelens en al die onzin praatte. In de eerste instantie wist hij dus ook niet hoe te antwoorden. Hij hield zijn gevlekte hoofd nadenkend schuin, terwijl hij de slank gebouwde merrie aan bleef kijken. ”Euh. Beter dan vroeger,” klonk zijn antwoord aarzelend.

HE'S A LOVER BOY AT PLAY, HE DON'T PLAY BY RULES

”Ach hou op jij!”, hinnikte de merrie een beetje plagend, wat gepaard ging met een kleine knipoog. Hij grijnsde haar breed toe, ondanks dat zijn ogen niet meelachten. Dat deden ze nooit, zelfs niet als hij het probeerde. Toen Cheyenne hem had gevraagd hoe het ging, had de hengst verward geantwoord. Wat hem echter nog meer verwarde was dat de merrie niet doorvroeg naar vroeger, dat hadden de meeste paarden wel gedaan. Ze had enkel haar schouders iets opgehaald, terwijl de twee nog steeds achter de kudde aanliepen. ”Het verbaast me dat je er niet op doorvraagt, dat doen de meeste paarden wel.” Biechtte hij op, zijn hoofd iets schuin gedraaid zodat hij de merrie kon aankijken met zijn donkergekleurde, emotieloze ogen. ”Afijn, hoe gaat het met jou mooie dame?”