Evil Run [Odysseus]

---

Het was een tijd geleden geweest, dat de gestippelde hengst met zijn kudde in dit gedeelte van Chimorea had rondgehangen. De bergen. Het uitzicht was er te mooi, alles was er te mooi. Odysseus gaf de voorbeeld aan het ‘duistere’ gedeelte van het land, aan het donkere gedeelte van het woud, de dennenbomen. Een onbekende geur was zijn neus binnengedrongen, de geur van een ander paard. En dat was dan precies de reden waarom hij af en toe rondhing rond de bergen, er waren daar vaak meer paarden dan aan de andere kant van Chimorea. De geur die zijn neus geprikkeld had, was genoeg geweest voor de gevlekte leider om zichzelf in beweging te zetten en zijn kudde achter te laten. Onder de zorg van zijn Follower en Spice Horse natuurlijk.

Met lange passen had Odysseus uiteindelijk over de heuvels gedraafd, het al redelijk hoge gras kriebelde langs zijn kroonrand. Hij trok zijn benen wat hoger op, zijn gestippelde hoofd stond fier hoog. Zijn donkere ogen bleven hangen bij een lichtgekleurde merrie, een campolina. “Wie is daar?” brieste ze, de scherpe ondertoon in haar stem beviel hem wel. ”Odysseus is de naam,” stelde hij zichzelf voor, terwijl hij een kleine buiging maakte met zijn hals. ”Wie ben jij?”

OOC; sorry, sorry, sorry dat je zo lang moest wachten!