Are you ready for the danger? {Artemis}

from Kíli @ Kickstart

from Kíli @ Kickstart

from Kíli @ Kickstart

from Kíli @ Kickstart

from Kíli @ Kickstart

from Kíli @ Kickstart

L

anger al dan ze zelf gewild had, stond de witte merrie al te luisteren naar een gesprek tussen haar eigen partner, Odysseus, en een nieuwe merrie in de kudde, Artemis. Er was al meer gezegd dan ze gehoopt had… En verwacht had. Natuurlijk, de merrie wist dat Odysseus een flirter was en ook dat hij daar waarschijnlijk niet meer vanaf zou komen. Maar wat ze nu hoorde sloeg alles. Dat Artemis hem leuk vond, natuurlijk. Geen probleem. De hengst was nu eenmaal best wel aantrekkelijk, hoe vreselijk hij zich ook gedroeg tegen anderen en soms zelfs tegen haar, dus kwaad was ze absoluut niet op de zwarte merrie. Beter nog, de zwarte merrie verdedigde haar. Maar het was misschien eens tijd om de gestippelde hengst terug te pakken met zijn eigen trucjes. Zijn eigen leugens. Of iets compleet anders. ‘Nee.. Luister, ik ehm.. Ik ben niet bezet, nou ja niet echt.. Ehmm..’ begon haar partner met een poging zich uit de situatie te redden. ‘Ik ehm.. Ik vind jou een hele aantrekkelijke merrie, Artemis. Ik ben alleen niet zo goed met de liefde..’ ‘Je hoeft niet te liegen je ogen zeggen genoeg. Ik weet niet of je liegt of je mij aantrekkelijk vindt, maar wel over het feit dat je niet bezet bent. Je doet haar meer pijn met je woorden dan mij. Zij houdt van jou en jij van haar. Ik wil mezelf niet meer kwellen. Elke keer als ik in jou ogen kijk voel ik mij fantastisch, maar vooral voel ik alsof ik elke dag een stukje doodga. Het is alsof er steeds een stukje geluk in mij sterft. Ik wens je al het geluk, maar zoals ik al zei ik wil mezelf niet meer kwellen.’ Antwoordde de zwarte merrie. Het was een verstandig dier, bleek keer op keer. ’Ach Odysseus… Het spijt me toch dat wat wij samen hadden…’ begon de merrie terwijl ze uit de struiken naar hen toe stapte. ’Net zo veel voor jou betekende als voor mij.’

from Kíli @ Kickstart

E

en kleine glimlach had zich al vanaf het moment dat ze de struiken uit stapte, gevormd om haar lippen. Hoe arrogant Odysseus ook deed, het zou enkel uitwijzen of de merrie met hem verder zou gaan of niet. Imers, zou ze niet langer kunnen leven met iemand die niet van haar hield. Ze had gehoopt dat hij haar levensgezel zou worden. Dat hij misschien de vader zou worden van haar eventuele derde veulen, mocht het er komen. Maar als de gestippelde hengst zo doorging… Haar naam werd verzucht. ‘Fijn, om van jou persoonlijk te horen dat onze relatie toch helemaal niets betekende. Wellicht had ik allang door dat jij daar stond, en wilde ik enkel uittesten of jij mij wel genoeg vertrouwde in onze relatie. Of wat ervan is over gebleven.’ Kwam het spottend zijn mond uit. ’Maar natuurlijk Odysseus. Ik kom ook niet om je te berispen. Ik kom je iets vertellen.’ antwoordde de witte merrie luchtig. Dacht de hengst nu dan toch echt dat het hem zo makkelijk gemaakt zou worden? ’Ik wilde je namelijk vertellen, dat ik er achter ben gekomen dat ik niet hetero ben.’ Alsof ze verlegen gemaakt was, draaide ze haar hoofd weg. ’Ik val op Artemis.’ In een langzame beweging draaide ze zich half om naar de zwarte merrie, en keek haar recht in de ogen. Voorzichtig gaf ze haar een knipoog, om te laten merken dat het allemaal geheel niet waar was wat ze zei, en keek haar toen vragend aan. Deed de merrie met haar mee? Langzaam stapte ze naar achter, om beide paarden in het gezicht te kunnen kijken.

from Kíli @ Kickstart

E

en spottende blik verscheen haast meteen in de ogen van de gestippelde hengst, voor zover die er nog niet geweest was. ‘Okay, prima Themis. Dat accepteer ik volledig.’ Verliet het de mond van de hengst dan ook op bijpassende toon. ‘In dat geval, hebben jullie me toch niet nodig,’ vervolgde de hengst terwijl deze zich – zonder zich te haasten natuurlijk – omdraaide. ‘Adios, dames.’ Met een ietwat treurige glimlach zag de witte merrie hem gaan. Het was jammer dat het zo lopen moest, maar wat gebeuren moest, moest gebeuren. Hij moest zelf maar naar haar toe komen als het hem wat deed, wat er gebeurd was. Deed dit hem niets, dan zou ze hem met ijzig respect behandelen, zoals het een diplomatieke follower betaamd. Snel draaide ze zich om naar de zwarte merrie achter haar. ’Maak je geen zorgen Artemis. Ik vind je niet leuk. Ik ben nog steeds hetero, dus voel je ook alsjeblieft niet gekwetst. Maar, ik moest hem even terugpakken. We zullen vanzelf zien hoe het verder loopt.’ met en licht schouderophalen draaide de merrie zich om. ’Ik zie je wel weer.’ En ze draafde weg.