Control {Assassin}

from Kíli @ Kickstart

G

eruisloos als een schaduw bewoog een gespierde hengst zich voort door het duister dat hem omringde. Zelfs zijn hoeven maakten geen geluid op het harde gesteente waaruit de grot gevormd was. Hier en daar lag nog een bloedvlek, overblijfselen van de geboortes van talloze veulens. Deze plaats zou hem rust moeten brengen. Echter wist de hengst dat zijn hoeven hem hierheen hadden gebracht om een andere reden dan de rust die hij hier normaal vond. Er zou eindelijk weer eens iets gaan gebeuren. Eindelijk zou hij misschien wel weer eens een glimp opvangen van zijn aartsvijand. Het werd tijd. Leefde de albino hengst nog? Het zou een opluchting zijn het bewegingloze lichaam van de hengst te zien liggen. Maar het zou wel niet. De Templars hadden zich al lange tijd niet meer laten zien, hoe klein de groep ook was. Maar ook de Assassin's waren niet veel naar buiten getreden, in deze tijd. Na enkele minuten bevroor Assassin in zijn bewegingen. Een paard struinde de grot binnen, een vacht lichtte op in het weinige licht dat door de ingang naar binnen scheen en hem niet eens bereikte. Focus. Hij was niet dood, blijkbaar. 'Geef je de strijd al op, Focus? Ben je vrijwillig je dood tegemoet getreden?' klonk het zacht vanuit de ondoordringbare schaduwen.

from Kíli @ Kickstart

F

ocus keek haast meteen zijn kant op. Was hij zichtbaar in de schaduwen? Vermoedelijk dekte zijn kleur hem, maar de albino hengst had zijn stem wel herkend, of hij hem nu gezien had of niet. 'Oh, walk to hell Assassin. Onze strijd is nog lang niet gestreden.' Klonk zijn felle stem door de hele grot. Alhoewel de ander zijn spieren had aangespannen en zich duidelijk klaarmaakte voor een gevecht, liet Assassin zich een haast ontspannen gegrinnik ontvallen. 'En deze zal nu dus ook nog niet gestreden worden. Leer toch eens niet zo'n haast te hebben Focus,' klonk zijn stem, levendig en hard dit maal, terwijl hij langzaam uit de schaduwen naar voren stapte. 'Tijd is immers maar relatief. Wat maakt het uit of deze strijd vandaag wordt gestreden, of morgen?' Een lichte glimlach lach om zijn lippen, terwijl hij langzaam, zijn ogen op de ander gericht, langs de lichtkring wandelde.

from Kíli @ Kickstart

❝D

es te eerder we verlost zijn van vuile sluipmoordenaars als jij, des te beter.' klonk een snauwende stem, en de zwarte hengst grinnikte. 'Maar natuurlijk.' Zijn stem was haast vriendelijk, maar vol ongeloof. Immers was hij al heel lang uit over de hengst; een mafkees met verkeerde ideeën, wie karma over zichzelf heen geroepen had. Niets meer, niets minder, en al helemaal niets om bang voor te zijn. 'Ik vraag me af hoe deze grot eruit zal zien gekleurd met jouw bloed,' klonk het nogmaals op, onheilspellend dit maal. De zwarte hengst haalde simpelweg zijn schouders op. 'Prachtig ongetwijfeld, in jouw ogen. In mijn ogen zou een vlek van jouw zwart gekleurde bloed, hier precies in het midden, prachtig staan. Net alsof je een veulen zou hebben gebaard.' deed hij een poging een beetje humor op te brengen, een grijns rond zijn lippen.

from Kíli @ Kickstart

❝I

k vraag me af hoe deze grot eruit zal zien gekleurd met jouw bloed,' klonk de stem van de hengst hatelijk. Assassin had enkel droog gegrinnikt. 'Prachtig ongetwijfeld, in jouw ogen. In mijn ogen zou een vlek van jouw zwart gekleurde bloed, hier precies in het midden, prachtig staan. Net alsof je een veulen zou hebben gebaard.' klonk het, gepaard gaande met een licht hoofdschudden. 'Zo zo, wat zijn we weer subtiel.' sprak de ander zowel spottend als sarcastisch. 'Waar is de rest van je volkje? Of durft meneertje hier zo maar in zijn eentje rond te zwerven in een grot?' Opnieuw klonk er gegrinnik door de grot. 'Maar natuurlijk durf ik dat. In tegenstelling tot jou, Focus, ben ik niet bang voor mijn vijanden. Dat jij nu altijd met een lijfwacht over de heuvels gaat...' Een onheilspellende blik lag in zijn ogen, terwijl een glimlachje nog steeds op zijn gelaat lag.

from Kíli @ Kickstart

D

e blik van de hengst tegenover hem vulde zich nog verder - voor zover mogelijk - met spot. 'Hmm, en waar zie jij mijn lijfwacht op dit moment dan?' De zwarte hengst schudde een moment zijn hoofd. 'Vertel me niet dat er geen Templar ergens in de buurt rond zal hangen. Ik weet dat het zo is.' 'En voor welke vijand zou ik überhaupt bang moeten zijn? Voor jouw volkje? Want ik zie paarden onder mijn niveau niet zo zeer als mijn vijanden, die zijn gewoon irritant en gemakkelijk weg te denken uit deze wereld.' De zwarte hengst proefde de pas uitgesproken woorden op zijn tong, en knikte enkele malen nadenkend alvorens een antwoord te geven. 'Aah kijk. Maar dat, mijn beste, is een ernstige fout die je daar maakt. Onderschat nooit je vijand, als je deze niet door en door kent.' 'Trouwens, is het niet een beetje egoïstisch een volk te vernoemen naar je zelf. Assassin?' klonk de stem van de albino hengst nogmaals. 'Maar dát, mijn beste, zie je verkeerd. Ik heb geen credo naar mij genoemd. Ik heb mezelf naar een credo vernoemd.' Met stem en ogen die enkel rust en, ver gelegen, nieuwsgierigheid inhielden bestudeerde Assassin zijn gesprekspartner.

from Kíli @ Kickstart

B

izar genoeg haalde de albino een trucje uit dat Assassin al tijden als zijn eigen beschouwde, aangezien hij het nog nooit iemand anders had zien doen; hij trok een wenkbrauw op. 'Toevallig is er inderdaad geen Templar in de buurt, niet dat ik weet tenminste. Ik zocht rust, maar jammer genoeg moest jij die weer eens verstoren.' De zwarte hengst haalde simpel zijn schouders op. 'Zo ben ik nu eenmaal. grinnikte hij. 'Ik onderschat jullie niet, ik spreek alleen de waarheid.' Snel zette hij enkele stappen, alvorens antwoord te geven. 'Je spreekt wat jij voor de waarheid houdt.' verbeterde hij de ander. 'Maar ga je gang.' 'Is dat niet te verwarrend voor je volkje? Met hun intelligentie?' werd er opnieuw iets terug gekaatst. 'Maar ook dat, mijn beste, zie je verkeerd. Dat jouw credo deze stap niet volgen kan, betekent niet dat mijn credo mij als arrogant zal zien. Nee, zij zullen mij zien als een paard dat zijn hart geeft voor deze zaak. Wat overigens niet betekent dat ik me hier koelbloedig door jou zal laten vermoorden.' De laatste woorden kwamen scherp zijn mond uit. Aan hem mochten ze komen. Van zijn credo moesten ze af blijven.

from Kíli @ Kickstart

❝W

ie zegt dat ik je hier zal vermoorden? Niet op de zaken vooruit lopen, Assassin.” De albino glimlachte cynisch. 'En in tegenstelling tot jouw credo, hebben wij niet zo zeer hart voor onze zaak. Wij genieten er niet van anderen te schaduwen en te doden, wij willen enkel Chimorea overnemen om deze te verbeteren. Om het te bevrijden van paarden zoals je die vindt in die credo van je.' De zwarte hengst schudde nogmaals zachtjes zijn hoofd, terwijl hij de woorden van de ander overdacht. 'Maar natuurlijk. Want mijn credo is immers zo.. slecht en verkeerd,' sprak hij op sarcastische toon. 'Vertel mij dan eens beste vijand, wat is er zo slecht aan de paarden in mijn credo, en onze overtuigingen?'

from Kíli @ Kickstart

H

et antwoord op zijn vraag leek, in eerste instantie, gegeven te worden in een spottende grijns die hem in het donker werd toegeworpen. Niet meer dan logisch. Zo ging het hier natuurlijk altijd. Tussen hen twee. 'Het feit dat jullie mijn credo in de weglopen, maakt jullie slecht.' Natuurlijk. Het oude liedje. Snel knikte hij even, meer voor zichzelf dan voor de ander. 'En dat jullie niet in zien dat Chimorea veranderd moet worden, maakt jullie ook niet al te goed,' vervolgde de albino hengst. Opnieuw knikte de zwarte hengst. 'En wat, beste, zou jij willen veranderen aan Chimorea? Een uitgebreide uitleg graag. Misschien dat ik dan toch eindelijk iets kan begrijpen van je... denkproces.'

from Kíli @ Kickstart

❝E

n wat, beste, zou jij willen veranderen aan Chimorea? Een uitgebreide uitleg graag. Misschien dat ik dan toch eindelijk iets kan begrijpen van je... denkproces.' Echt benieuwd was de hengst toch wel, naar de manier waarop de ander dacht. Interesse in diens plannen had hij op het moment nog niet. Dat ze beiden in een donkere grot stonden, bewees dat ze nog geen openlijke operaties deden. Dan zou er nu toch al een boodschapper in de grot moeten zijn, of de albino hengst zelf zou heel ergens anders moeten zijn. Het was vreemd zich te beseffen dat hij, misschien nog maar voor heel even, niet aan de bak hoefde. Niet bang hoefde te zijn. 'Als ik jou meteen al mijn plannen vertel, wat voor lol zouden we dan nog kunnen hebben aan onze strijd?' De albino grinnikte en grijnsde, en leek het heel leuk te vinden te kunnen denken dat hij Assassin in zijn macht had. Vreemd toch, waar paarden hun plezier uit haalden. Natuurlijk, zelf was hij een sluipmoordenaar. Maar dat was niet alleen maar voor de lol. Het was om Chimorea te kunnen laten blijven wat het was. 'Maar Focus, je ziet iets over het hoofd. Wat nu als ik je ideeën goed vind? Wat nu als ik besluit na het horen van je gedachtegang dat ik liever zij aan zij met je strijden zou?' in het donker lag er een grote glimlach op zijn gelaat. Echter hoefde de ander dit niet te weten.