This is my design {Assassin}

from Kíli @ Kickstart

M

et enigzins glazige blik draafde een gespierde zwarte hengst door het pinewood. Grote bomen rezen in de verte op, het bos leek oneindig terwijl de zon aan het einde van haar baan op het punt stond aan de horizon te verdwijnen. Assassin grijnsde licht terwijl hij bedacht hoe moeilijk hij te zien moest zien. Geen levend wezen zou meer zien dan een zwarte schim die zich razendsnel tussen de bomen door bewoog. Het geluid van zijn hoefslag werd gedempt door de gevallen naalden onder hem en maakte dat hij geruisloos liep.

Plotseling drong een geur zijn neus binnen, eentje die hij niet verwacht had hier te ruiken. Maar hoe bekend de geur hem ook toekwam, het lukte de hengst niet de juiste naam erbij te plaatsen. Het was een Assassin, dat kon niet anders. Shay misschien? Nee, haar geur kende hij onderhand al best goed en was veel vrouwelijker, merrie-achtiger. Croft was het ook niet, geen Assassin. De aardige grijze merrie was nog enkele dagen na hun ontmoeting in het hoofd van de hengst blijven hangen. Ze was aardig tegen hem geweest. En dat was, in bepaalde situaties, nogal nieuw voor hem. Natuurlijk, de rest van de Assassin's was ook aardig tegen hem. Maar Croft was... op een of andere manier anders geweest. En ze was geen Assassin, wat ook een belangrijk feit was.
Hallucination. Het antwoord op zijn onuitgesproken vraag knetterde als een stroomstoot door de hengst heen. Waarom het hem zo'n schok gaf de kersverse Assassijn tegen te komen kon hij niet zeggen, maar het deed zijn passen langzamer worden en zijn oren alert naar voren steken. Waar was de bruine hengst dan wel niet? Hij liet een luid gesnuif horen om de ander te laten merken dat hij eraan kwam. Echter veranderde hij meteen weer van richting om de ander vanaf een andere kant te kunnen benaderen, verbaasd over zijn eigen voorzichtigheid.

from Kíli @ Kickstart

N

og altijd met de grootst mogelijke omzichtigheid en zorg benaderde de hengst zijn mede-groepslid. Om een vreemde rede liet zijn hoofd zijn lichaam constant verschillende meters opzij wijken om de andere hengst weer uit een compleet andere hoek te kunnen benaderen. Snel zette hij zichzelf stil. Waar was hij mee bezig? Natuurlijk, hij vond de bruine hengst altijd al een beetje vreemd. Die naam bijvoorbeeld. Wie heette er nu Hallucination? Alhoewel de naam natuurlijk wel gaaf was. En hij had zichzelf immers ook een nieuwe naam gegeven. 'Assassin?' Hij werd geroepen. Natuurlijk, hij zou wel opgemerkt zijn. Een soort van. 'Ja Hallucination?' Klonk zijn stem, terwijl hij vlak naast de hengst uit de schaduwen opdook.

from Kíli @ Kickstart

H

aast met voorpret sloop de zwarte hengst op de bruine variant af. 'Ja Hallucination?' klonk zijn stem plotseling. Maar de andere hengst leek te zeer in gedachten om met een schrikreactie te reageren. Enigzins teleurgesteld bromde de zwarte hengst iets onverstaanbaars, om een postitie ongeveer tegenover de ander in te nemen. Zo kon hij zelf precies alles zien, maar stond hij zelf toch in de schaduw. De plek waar hij hoorde, zou Focus menen... 'Hoe gaat het?' Assassin kuchte. 'Dat verschilt van dag op dag. Wil je de versie van vandaag, gister of eergister weten?' Langzaam aan veranderde zijn stem in een humoristische versie. 'Zonder gekheid. Vandaag gaat het wel redelijk. En hoe ziet jouw leven eruit, op het moment?' Nieuwsgierig keek hij de ander aan. Wat ging er door zijn hoofd?

❝D

at verschilt van dag op dag. Wil je de versie van vandaag, gister of eergisteren weten?' Klonk het humoristische antwoord van de zwarte hengst. 'Zonder gekheid. Vandaag gaat het wel redelijk. En hoe ziet jouw leven eruit op het moment?' nieuwsgierig of er een serieus antwoord zou volgen, keek hij de ander in zijn ogen. Eerlijk was eerlijk, Hallucination zag er niet al te best uit. Alhoewel de hengst ooit ongetwijfeld heel knap was geweest, was er nu een grote treurigheid en hier en daar vermoeidheid te zien. Wat had de hengst tegenover hem meegemaakt, dat zijn lichaam zijn stemming zo weerspiegelde? 'Wel okay, denk ik.' luidde het antwoord op zijn vraag. Langzaam knikte Assassin. 'Zou ik nu een serieus antwoord mogen Hallucination? Je ziet er niet uit alsof het okay gaat, als ik het zeggen mag. Je zou wel eens wat slaap kunnen gebruiken.'

from Kíli @ Kickstart

L

ang geleden bruin gekleurde naalden lagen onder de hoeven van de hengst. Een haast doodse stilte heerste tussen de deprimerend donkere bomen, waar door de zucht van de bruine hengst tegenover hem duidelijk te horen was. Wat had deze jongen al meegemaakt, schoot het door het hoofd van de nachtzwarte hengst. Hij schatte de ander op een jaar of drie, maar dat betekende dat er in het korte leven van de ander al veel te veel gebeurd was. Waarom hield hij zich überhaupt verborgen in een donker bos als dit, terwijl op de hills het lentegroene gras eindelijk naar boven kwam. 'De hallucinaties houden me vrijwel altijd wakker,' antwoordde Hallucination op een nieuwe toon. 'Maar waarom heb je hallucinaties? Waar gaan ze over? Als we dat op kunnen lossen, kunnen we misschien je hallucinaties stoppen. Zo kun je nooit een sluipmoordenaar worden. Of een sluipspion.' Met bezorgde ogen staarde hij de ander en nam deze in zich op. Er moesten maatregelen genomen worden. Zijn zoon moest kunnen slapen.

❝M

aar waarom heb je hallucinaties? Waar gaan ze over? Als we dat op kunnen lossen, kunnen we misschien je hallucinaties stoppen. Zo kun je nooit een sluipmoordenaar worden. Of een sluipspion.' Zijn zoon moest kunnen slapen. Hoe beangstigend het ook was, voor deze hengst voelde hij toch echt vadergevoelens. En of ze er nu hoorden of niet, daar in zijn maag, ze waren er. EN in zijn hoofd. Hij zou voor de ze hengst zorgen, al was het het laatste wat hij deed. En, okay, hij zou Focus tegen houden in diens plan Chimorea te leiden. Maar dat was een andere zaak. Een minder persoonlijke. 'Het zijn hallucinaties over een hengst van wie ik weet dat hij al ruim een jaar dood is, ik heb ze sinds zijn dood. Ik denk niet dat ze te stoppen zijn, ik moet er maar gewoon mee zien te leven.' De bruine hengst haalde zijn schouders op en keek van hem weg. 'Maar Hallucination, dit is toch geen doen? Hoe kun je de wereld nu helpen als je constant moe bent? Hoe kun je dan überhaupt je zelf helpen?'