What the F..? {Brando}

from Kíli @ Kickstart

De atletisch gebouwde hengst draafde in een zweverige tred langs de oever. Zijn staart was hoog geheven en wapperde als een vlag achter hem aan en zijn neus stak fier in de lucht. Naast hem stroomde een woeste stroom, waar menig paard zich niet doorheen zou weten te manoeuvreren. Veulens zouden hopeloos worden verzwolgen door de golven. Gelukkig was er een houtwerk verderop, waardoor hij simpelweg naar de overkant kon lopen.
Op zijn dooie gemakje draafde hij door. De brug was nog niet in zicht, maar hij wist dat hij zich verderop bevond. Brando was een paard dat graag in de bergen rond struinde, maar ook hij ging regelmatig naar de andere kanten van Chimorea. Het hele gebied had hij inmiddels verkend. Hij kon snel reizen en had een hoge conditie, een voordeel van zijn ras. Er waren zat plekjes waar hij zich wel op zijn plaats voelde, al had hij alle geheimen van dit gebied nog niet ontdekt. Een echt plekje voor zichzelf, dat niemand kende, had hij nog niet gevonden.

Brando was aangekomen bij het houtwerk. De houten planken strekten voor zich uit.  Maar Brando was niet geinteresseerd in de brug. Tegenover hem, aan de andere oever, stond een palomino merrie. Brando spitste zijn fijne oortjes en zijn mondhoeken kropen omhoog tot een vrolijke grijns. De merrie leek onzeker over de brug, bijna angstig. Brando hinnikte zacht een begroeting en zette zijn lichaam weer in beweging met een zwiep van zijn staart. Doodsimpel draafde hij over de brug, zijn hoefgetrappel klonk dof op het hout. Vlak voor de merrie, zijn achterhand stond nog op de brug, bleef de appelschimmel staan.
'Hey!' begroette hij de palomino vrolijk. Hij kantelde zijn smalle hoofdje en zijn amandelvormige ogen keken de vreemdeling nieuwsgierig aan. 'Ik ben Brando,' stelde hij zichzelf voor. Zijn ogen zochten die van zijn gesprekspartner op. 'En jij bent.. ?'
   

from Kíli @ Kickstart

De palomino stelde zich voor als Shield. Brando proefde haar naam al op zijn lippen, maar hij sprak deze niet uit. Hij ontleedde het woord letter voor letter, keek eens naar het fijne gezichtje van Shield en koppelde die aan de naam. Hij onthield hem.
Zijn ogen gleden snel over het lichaam van de haflinger merrie voor hem. Ze was net iets kleiner dan Brando, maar toch zouden ze allebei, als het om stokmaat ging, nog in de categorie "pony" behoren. Aan haar bouw te zien zou Brando dankzij zijn lange, slanke benen en atletische bouw sneller dan Shield zijn. De arabier was achter fragieler, Shield zou meer op haar lichaam kunnen rekenen op kracht en zij zou beter tegen een stootje kunnen dan Brando. Brando spitste zijn oren en glimlachte eens naar Shield, zijn ogen zochten die van haar op. Hij besloot dat de merrie niet veel kwaad in de zin had.

'Weet jij wat dat is?' klonk de stem van Shield niet veel later. Met haar ogen seinde ze naar het houtwerk, waar hij nog met zijn achterhand op stond. Brando keek kort om, waarna hij zijn blik weer op Shield richtte.
'Eigenlijk heb ik geen idee wat het precies is,' bekende hij met een vrolijke lach op zijn gezicht. 'Maar het is de enige weg over de rivier, tenzij je liever natte voeten krijgt,' grapte de hengst vervolgens. Daarna zette hij een serieuzere blik op, omdat hij wist dat Shield nog onzeker over de brug was. 'Het is ongevaarlijk. Kom, ik laat het je zien.'
Brando drukte kort zijn neus tegen Shields schouder, waarna hij zich omkeerde en over de planken heen stapten. Opnieuw klonk het holle geluid van zijn hoefgetrappel op het hout. Hij seinde dat Shield hem moest volgen, maar hij bleef vlakbij haar. Een warme blik werd in zijn ogen weerspiegeld.
   

from Kíli @ Kickstart