Feelings knock me out {Quizah}

Quizah spitste haar oren bij har horen van welke kudde hij leider was. Slecht. Het werd maar eens tijd dat Quizah zich bij een kudde sloot, maar ze wist niet welke. Nu dat ze hier toch stond moest ze misschien maar eens kiezen voor de hengst zijn kudde. De andere kudde was niet zo haar manier van werken. Eén leider waar iedereen naar moest luisteren en die iedereen moest volgen. Ze schudde haar hoofd kort en ging nu helemaal naast de hengst staan. Zijn volgende vraag overviel haar een beetje. Tot nu toe was ze altijd een loner geweest. "De Slechte zeg je?"
Ze wachtte even af voor ze haar zin vervolgde. Ze twijfelde nog even, maar hakte toen de knoop daar in haar hoofd. "Kan je kudde van een lid gebruiken?" Haar stem was vastberaden, sterk, maar toch vrouwelijk en met hier en daar een sierlijke krul in haar stem. Ze wist niet meer wat zeggen, maar wilde zich aan de andere kant sterk tonen en laten zien dat ze niet zo maar een merrie was. Ze draaide haar oren wat naar achteren en sloeg haar voorhoef kort op de grond. Zelden was ze zo vastberaden voor iets, ze moest en zou zich bij deze kudde voegen, als moest ze er voor moorden. Ze kende deze hengst nog maar enkele minuten, maar toch zag ze aan hem dat hij macht uitstraalde en dat hij wist wat hij deed. Haar gezicht stond strak en haar blik was aan het hoofd van de hengst gehaakt. Zijn uitdrukking kon de rest van haar leven bepalen.

Thinking ~ "Speaking" ~ 264 words

Ze luisterde aandachtig wanneer ze van Spikkel te weten kwam dat hij altijd leden kon gebruiken. Quizah hield van onderlinge strijd in een kudde, maar ook wist ze dat ze zich de eerste twee volgende seizoenen gedeisd zou moeten houden. De leider had daar was ze wilde. Zijn kudde leek haar inderdaad interessant, dat was inderdaad wat ze wilde, zich bij hem voegen. "Correct."

Quizah kon een boek over zichzelf schrijven. Haar leven zat vol verrassingen, aangenaam of onaangenaam. God had altijd wel iets in petto voor haar. Ze keek hem een beetje vragend aan, maar recht zich dan iets meer op en maakte zich klaar om haar verhaal samen te vatten in enkele zinnen. Misschien wilde hij alleen het belangrijkste weten. "Mijn vader heeft me weg gejaagd omdat hij me een slechte invloed vond voor mijn broertje. Ik was alles behalve braaf, maar mijn broertje was mijn alles. Toen hij voor mijn ogen stierf heeft hij mijn laatste brave deeltje uit mijn lichaam mee genomen." Ze toonde geen emotie in haar ogen of in haar stem, maar vanbinnen deed het elke keer zeer om het verhaal te vertellen.

De vraag waarom hij dit wilde weten kwam geen seconde in haar op. Ze kon hem ook zeggen dat ze nooit echt een volgend type zou worden, maar dat zou hij uiteindelijk wel merken mocht ze zich bij zijn kudde voegen. Quizah gniffelde kort. "Wat is jouw verhaal? Waarom ben jij zo bot en harteloos?" Ze stopte even met praten. Volgens haar was het logisch dat hij als leider bijna geen emoties had. "Het enige waar ik echt een antwoord op wil is waarom jij de leider bent?" Plots was het Quizah die de vragen stelde. Ze had nooit een blad voor haat mond gehad en dat zou ze ook niet hebben voor een leider. Nieuwsgierigheid was altijd al haar zwakte en dus ook nu kon ze deze vragen niet ongesteld laten.

Of ze het nu wou accepteren of niet, ze vond deze hengst een aangenaam gezelschap. Hij praatte niet te veel en stelde enkel de nodige vragen. Ook stond hij stil, wat haar niet zenuwachtig maakte. Quizah is nu eenmaal een aard dat snel emoties van andere overneemt. Echter iets dat vaker in haar nadeel speelt dan in haar voordeel. Ze briesde kort en snoof de omgevingsgeuren op. Ze rook onweer in de verte, maar die was nog veel te ver weg om binnen een paar uur al neer te slagen.

Thinking ~ "Speaking" ~ 411 words

Zijn verhaal deed haar grijnzen. Een deel van zijn verhaal was hetzelfde als dat van haar, maar hij was zelf vertrokken. Macht. Was dat niet wat we allemaal wilden? Quizah wilde macht, Odysseus wilde macht. Echter was hij er wel voor gegaan en dat heeft hem wel ergens gebracht. Hij kon nu trots zeggen dat hij de leider was van een kudde slechte paarden.

Ondanks dat Quizah dit paard niet kende en dat hij zo zijn kudde op haar af kon sturen, voelde ze zich kalm en op haar gemak. Langzaam liet ze haar hoofd enkele centimeter zakken, maar verloor de hengst geen seconde uit het oog. Ze wilde elke emotie en elke indruk opvangen. Slecht? Ja. Was ik eindelijk wel een slecht paard? De gedachten dwaalde door haar hoofd heen na Odysseus' vraag. Ze twijfelde kort voor ze antwoorden, maar nog voor ze haar mond kon open doen en kon antwoorden stelde hij al zijn tweede vraag. Haar oren stonden aandachtig naar hem gedraaid en ze kantelde haar hoofd lichtjes. "Ik denk wel dat ik in het plaatje slecht pas. Maar 'slecht' is voor iedereen anders." Ze wachten even af voor ze haar zin vervolgde. "Wanneer ben je een slecht paard?" Haar stem gaf niet echt aan dat het vraag was die aan hem gesteld werd, want dat was het ook niet. Het was een algemene vraag. Slecht was namelijk voor iedereen anders. Nog even dacht ze na over het in staat zijn om iemand te vermoorden. Ze draaide haar hoofd voor zich, weg van de appaloosa hengst.

De wind trok haar manen met zich mee en een ijskoude rilling ging over haar rug. Zou ze een broertje van een merrie kunnen vermoorden? Voor de merrie haar ogen? Twijfelachtig keek ze in het rond, niet wetend naar wat ze moest kijken. Ze slikte eens. "Ik zou vechten voor mij kudde en moorden indien nodig..." Ze keek de andere kant op, maar herpakte zich niet veel later en keek de hengst recht in zijn ogen aan. "Maar moorden voor het plezier... Neen!" Nog steeds was er niet veel emotie in haar stem te horen en in haar ogen te zien. "Paarden verwonden en verminken voor het plezier, ja." Kalm draaide ze haar hoofd weer naar voren. "Ik ben meer de merrie die het moorden aan andere over laat, ik doe het werk vooraf wel." De angst in de ogen van de paarden en het smeken om hen niks te doen vond ze veel leuker om te zien dan het leven dat uit hun wegebt.

Ze stelde zich op als een volgzame en trouwe merrie, maar ze hield er helemaal niet van om iemand te dienen. Haar hele leven lang had ze alleen geleefd en wanneer ze wel naar iemand moest luisteren die haar niks van vrijheid gaf kwam ze brutaal uit de hoek en liet ze zich niet zomaar doen. Quizah was een merrie die haar eigen beslissingen nam en niemand beslissingen voor haar liet nemen.

Thinking ~ "Speaking" ~ 496 words