He said: "You're just karma, bad luck is always in your neighborhood."

Shay trok het meeste op met een gitzwarte hengst met de naam Demarage. Hij was een grote fries, zoon van de leader. Hij werd later leader, had hij haar verteld en dat trok haar wel aan. Maar hij fokte haar op en de haat jegens alles werd steeds groter. Overal zag ze het duistere in, haar ogen zaten vol vlammen. Hij zette haar op tegen haar eigen kudde, omdat de andere kudde verkeerde plannen had met haar thuis kudde. Plannen die ze niet wist.
"They said you're not welcome anymore," vertelde de hengst en de merrie snoof hard. "They called you Karma." De merrie was woedend. Waarom deden ze dit tegen haar. De merrie had haar woede nu lang genoeg laten opborrelen. De merrie had net de leeftijd van 3 jaar bereikt en was al erg sterk. Ze stelde voor dat de kudde haar zou helpen met het uitschakelen van haar kudde, wat natuurlijk juist de bedoeling was.
Het werd een bloederig gevecht, al was haar kudde in de minderheid. Zij was in gevecht met haar zwakkere zusje, die toch zou verliezen. "Ready for the end?" vroeg Shay met een felle, ijskoude stem die ze niet gewend was. Iedereen kende haar met haar fluweelzachte stem, maar nu klonk het wraakzuchtig en woedend.
"Shay, wat doe je?! Waarom doe je dit?" jammerde haar zusje en Shay greens. "Waarom? Jullie willen me toch lozen?" hinnikte ze en ze gaf een harde trap in haar richting. Vol in haar ribbenkast. Daisy viel meteen en kwam met een harde klap neer. Ze bewoog alleen niet meer. Ze was gestopt met ademen. Toen klonk er een harde kreet. "De leader is dood!" gilde een van haar ex-kuddeleden en ze vluchtten. Een overwinning. Maar was haar liet schrikken was hoe ze haar zusje vermoord had. Eigenlijk had ze haar zusje nieteens zelf vermoord, maar een steen waarin ze viel. Toen kwam Demarage, die haar grijnzend aankeek. "Mooi, bedankt voor alle hulp," hinnikte hij vals. "Nu kun je oprotten, bitch."
Met een woedende blik keek Shay de gitzwarte hengst aan. Weer was ze laten vallen, weer was er niemand die ze kon vertrouwen. Ze keek hem woedend aan en richtte zich niet tot hem, maar tot zijn vader, die ze met een fel gevecht vermoordde. Toen ging ze er vandoor, weg van hier.
Na maanden rond scharrelen kwam ze Demarage tegen, trots en hooggeheven. "Hi, Karma." zei hij met een verschrikkelijke grijns. "Karma, dat is de perfecte naam voor jou. Jij bent gewoon Karma, ongeluk is altijd in jou buurt," vertelde hij en de merrie keek hem woedend aan. "Dus ik zal ook maar weggaan," zei hij en de merrie kon haar woede niet meer bedwingen en trapte hem tegen zijn hoofd. De hengst bloedde heftig en kon niks zien. Ze had hem verblind aan een oog.