Silence {Shotgun}

Het andere paard was niet bepaald de grootste die hij ooit had gezien, maar haar schofthoogte kon er wel mee door. Ze zag er goed uit, was niet te mager op het eerste zicht, en had een goede bouw. 'De naam is Glee', zei ze wat kil, en toch vrij luid. Waarschijnlijk was het haar bedoeling om haar naam meteen ook mee te delen met de rest van de kudde, dus was ze op de hoogte van het kudde leven. Dat beviel hem wel. 'Ik neem aan dat jij Shotgun bent?', klonk ze nu wat stiller. Sho gaf haar een kort knikje en keek haar erg serieus aan. Haar oogleden waren ontspannen, en ze zag er erg overtuigend uit. Misschien kon dit paard nog wel wat paarden in leven houden in zijn kudde? Maar hij mocht niet te snel conclusies trekken, hij moest eerst een écht goed gevoel hebben bij Glee. Dan pas zou hij haar deze aanbieding doen. "Dus ik heb hier te maken met een.. pittige loner?", hinnikte hij op die manier waarop het vragend overkwam. Pittig, ja, dat was misschien wel het juiste woord.

'Pittig, moedig, stout, eerlijk, noem me maar hoe je wil. Ik ben gewoon niet bang voor het ergste, ik heb namelijk al genoeg meegemaakt', hinnikte de merrie ontspannen. Nieuwsgierig als hij was wou hij meteen vragen wat ze dan zoal had meegemaakt, maar de hengst was afgeleid door haar prachtige glimlach. Ze was zeker en vast zelfverzekerd, daar was geen twijfel over mogelijk! 'Ik zal right-to-the-point zijn, Shotgun, ik zou graag in de kudde willen.' Ja, right-to-the-point was ze wel! Ze hadden nog maar een paar zinnen tegen elkaar gezegd, maar hij had er een goed gevoel bij. "Tuurlijk, tuurlijk.. Maar éérst, wil ik nog wat meer over je weten, om zeker te zijn of je wel geschikt bent", verklaarde Shotgun. De merrie zag er goed uit, dat mankeerde er niet aan, ze had zelfvertrouwen met hopen, leek het, haar karakter zat wel mee, maar hij moest weten of ze wel goed, of beter slecht, genoeg was om bij zijn kudde te mogen. "Vertel om te beginnen eens wat over je geschiedenis, het verhaal dat je leven tot nu toe geschreven heeft. Ik moet weten of je wel sterk genoeg bent voor het leven van een War Horse. Hoe oud ben je trouwens?" Nog zoiets... Hij wist Glee's leeftijd nog niet eens.

Glee slikte en slaakte een zucht toen hij verklaarde dat ze hem eerst nog wat moest gaan vertellen over zichzelf, voor ze bij zijn kudde mocht. 'Wel', begon de mooie merrie. Ze vestigde haar ogen met een stevige blik in de zijne, en meteen had hij zin om te gaan luisteren naar wat ze te zeggen had. 'Ik ben 5 jaar geleden geboren, mijn moeder en mijn broer waren de enigste familie die ik nog had, mijn vader heb ik nooit gekend.' Ze stopte even om te slikken. 'Mijn eerste jaar leefde ik i vrede met dit groepje. Ik was gelukkig. Mijn moeder kende veel over kruiden en planten en wist altijd welke planten goed waren voor een ziekte of wonde, ik heb daar wat lessen in gehad', hinnikte ze en Sho's interesse borrelde al op. 'Uiteindelijk stierf ze iets nadat ik twee werd, ouderdom. Grief, mijn oudere broer, die inmiddels 4 jaar was, stelde voor een groep te vormen met een paar vrienden. Ik stemde ermee in, omdat ik niet veel keuze had. Er kwamen 3 vrienden van Grief: Zeal, Eagle en Flaw. Zeal was de enige merrie van het groepje en daar trok ik het meeste mee op. Ze zorgde ervoor dat ik moeder snel vergat', vertelde ze wanneer ze haar ogen naar een boom sloeg en even zuchtte. 'Grief en zijn bende waren echte vechterbazen. Elk paard dat hen niet aanstond, moest oprotten of werd aangevallen. Zeal was het meestal niet met hun techniek eens en probeerde me van hun daden te beschermen. Maar mijn broer besloot ook mij te trainen in het verwonden en... Grappig genoeg', was ze niet voor het vechten? Shotgun begon zachtjes te twijfelen of ze wel geschikt genoeg was, en of ze het kudde leven wel aankon. Echter keek ze de hengst nu terug aan en hinnikte: 'Vond ik het net zo leuk als hen.' De merrie grijnsde, en hij grijnsde terug. Dat klonk al beter! 'Maar toen brak een ijskoude winter aan en Eagle haalde het einde van het seizoen niet, gevechten kunnen ook in je nadeel liggen. Flaw, de jongere broer van Eagle, was woest op mij omdat ik de enige was die wist wat te doen. Grief accepteerde niet dat Flaw mij zo uitschold en zelf pijnigde, dus zette Grief hem uit de groep', zei ze waarna ze even de tijd nam om opnieuw te slikken. Geïnteresseerd in het verdere verhaal staarde de hengst haar aan. 'Uiteindelijk stierf ook Zeal. Ze was al redelijk oud en we konden haar niet redden van een sterke stroom, doordat er die lente dan veel water was en zelfs overstromingen', verklaarde ze waarna ze even stil werd. Shotgun richtte zijn ogen naar grond, vooral uit medeleven voor Glee. Het was vreselijk om je beste vriend of vriendin te verliezen... 'Maar het leven ging door voor Grief en ik. Toen we op een dag een hengst ontmoette, vielen Grief en ik zoals gewoonlijk aan, omdat hij ons 'irriteerde'. Maar hij was sterk en Grief was al snel onder de indruk. Dus hij besloot om deze hengst een kans te geven en deze stemde in, hij voegde zich bij onze groep. Zijn naam was Jason, een hengst die even oud was als mijn broer, dus 5 jaar. Ik was inmiddels 3 jaar. Jason en Grief konden het goed vinden met elkaar en dus vond ik terug tijd om me te concentreren op de planten, zoals ik Zeal had beloofd enkele dagen voordat ze stierf. Zonder mentor was het moeilijk, maar het lukte me een paar nieuwe geneesmiddelen te vinden, waarmee ik meer dan één keer het leven van Jason mee heb gered. Toen we op een dag een sneeuwwitte hengst ontmoette, was hij erg onder de indruk van het feit dat de wonden zo goed waren geheeld. Ik was vereerd en gevleid en hij stelde zichzelf voor als River, hij zei dat hij vroeger nog veel met planten had gewerkt en in zijn eigen kudde had hij daar ook voor gezorgd. Hij heeft me nooit verteld welke kudde, maar daar ben ik ook nooit echt in geïnteresseerd geweest', verklaarde de voskleurige merrie. Ze keek Shotgun met een doordringende blik aan. River... Die naam zei hem niet echt veel. Het was vast een andere kudde geweest... 'Er ging een jaar voorbij en alles ging veel beter... Maar op een dag kwam Grief in paniek op ons af. Jason was dood, een aanval van wolven. Ik was er kapot van, het was niet de eerste keer dat er een vriend stierf... We vluchten weg, zo ver mogelijk. Maanden verstreken, op de vlucht voor ons verleden en om de wolven te mijden. Grief was er erg aan toe en River besloot een week te verblijven in een bos, zoals deze.' Sho was nog altijd even gefascineerd naar het verhaal aan het luisteren als eerst. Glee had kennelijk al heel wat meegemaakt in de 5 jaren die ze op aarde was. 'Dat was de grootste fout die we ooit hadden gemaakt... Drie dagen later vonden we River bij de rivier waar we hem voor het laatst hadden gezien. Zijn blik stond glazig en bloed sijpelde uit zijn mond, hij was vergiftigd. Door wat, heb ik nooit geweten, maar ik zal het mezelf nooit vergeven', zei ze waarna de merrie snoof. Zoveel paarden die ze had tegengekomen, en ze waren bijna allemaal gestorven, maar zij was nog steeds in leven..? Dan moest ze het wel waard zijn! Maar haar verhaal was nog niet voorbij, want al snel vervolgde ze haar verleden: 'Mijn mentor was dood, na twee jaren was hij dood. Grief en ik besloten op dat moment dat we naar jouw kudde zouden trekken, in de hoop hier minder dood te zien dan dat ons verleden ons heeft gebracht... Maar een paar nachten terug, werden we getroffen in het midden van een storm... Ik raakte hem kwijt en opnieuw wist ik, dat ik een vriend had verloren... Niet zomaar een vriend, maar mijn broer...', zei ze. Was haar broer nog in leven? Als dat zo was, kon hij de merrie misschien wel helpen om Grief te gaan zoeken? Hij kon nog niet zo ver weg zijn, toch? 'En dat is mijn verleden', hinnikte ze nog. Shotgun was diep geraakt, en dat gebeurde niet echt vaak.. "G... Glee?", vroeg hij. "Denk je dat hij.. Grief... nog in leven is?" Het was een beetje ongemakkelijk om deze vraag te stellen. "Hoe dan ook, ik zou je graag bij mijn kudde willen. Ik heb zelfs een belangrijk voorstel voor je", hinnikt de hengst, maar hij wilde haar nog even in spanning houden. "Ik heb namelijk nog geen Spice Horse in mijn Herd, en ik zou het geweldig vinden als jij deze rang op jou zou willen nemen", stelde hij haar voor na even gezwegen te hebben.

-Glee is geaccepteerd-

OOC; Gawd, ik zat hier bijna te janken xD
&& M'n post heeft 1134 woorden! :'D (vooral jou woorden, maar kom xD) Veel leesplezier >3