I've never seen a dragon { Shield }

'Nee. Ik ben geen Loner. Op het moment ben ik nog de Follower van de War Horses. Maar dat zal niet meer voor lang zijn, als het goed is.’ Langzaam haalde hij zijn schouders op, terwijl hij naast de palomino merrie op de kant was komen staan. Of Shotgun hem nu nodig had of niet, hij zou zijn eigen plan trekken. Een klein deel van het masterplan tot uitvoer brengen het was tijd. Dat was het eigenlijk al lang, maar hij moest nog even wachten. Even nog, hij had meer paarden dan enkel een handjevol loners en misschien een enkel paard van zijn eigen kudde nodig. Maar zijn kudde zou uitgroeien. Wie wilde er nu midden tussen een oorlog tussen twee kuddes zitten, en gedwongen moeten vechten? Er was nu nog geen oorlog of gevecht, maar Dratin wist zeker dat het er ooit een keer van zou komen. En dan was hij neutraal. Dan hoefde hij geen kant te kiezen.

‘Hoezo niet meer dan?’ de stem van de haflinger haalde de witte draak uit zijn mijmeringen. Natuurlijk, hij was in gesprek geweest. ’Ik ga mijn eigen kudde oprichten. Een neutrale kudde. Ik ben klaar met het gedwongen slecht zijn. Het is tijd om mijn eigen gang te kunnen gaan.’ Opnieuw haalde hij zijn schouders op, en keek over het wateroppervlak naar de overkant van het meer, waar een bewegende struik te zien was. Een hert sprong even later met grote sprongen weg, en de witte hengst keek de merrie naast hem opnieuw aan. ‘Hoe is het leven in een kudde?’ luidde haar volgende vraag. ’Het is prima. Alhoewel je bij de kudde hoort, kun je grotendeels je eigen plan trekken. Maar je hebt wel extra bescherming wanneer dat nodig mocht zijn.’

‘Hoezo niet meer dan?’ de stem van de haflinger haalde de witte draak uit zijn mijmeringen. Natuurlijk, hij was in gesprek geweest. ’Ik ga mijn eigen kudde oprichten. Een neutrale kudde. Ik ben klaar met het gedwongen slecht zijn. Het is tijd om mijn eigen gang te kunnen gaan.’ Opnieuw haalde hij zijn schouders op, en keek over het wateroppervlak naar de overkant van het meer, waar een bewegende struik te zien was. Een hert sprong even later met grote sprongen weg, en de witte hengst keek de merrie naast hem opnieuw aan. ‘Hoe is het leven in een kudde?’ luidde haar volgende vraag. ’Het is prima. Alhoewel je bij de kudde hoort, kun je grotendeels je eigen plan trekken. Maar je hebt wel extra bescherming wanneer dat nodig mocht zijn.’ ‘Heb je al leden geworven voor je nieuwe kudde?’ De witte hengst schudde zijn hoofd, en hief zijn hoofd een moment tot de hemel. Meerdere keren al, had hij de Ghost Horses gevraagd om leden, mogelijkheden ze te werven. Zou zijn gebed dan toch eindelijk verhoord zijn? ’Nee ik heb nog geen leden. Ben jij misschien geïnteresseerd?’ probeerde hij voorzichtig.