Broken {Artemis}

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

”Genoeg over mijn problemen, immers kennen we elkaar niet zo goed.”
Had de hengst gesproken.
Ben je een loner? Of hoor je bij een kudde? Of iets anders..?”
Artemis zuchtte even.
´´Ik hoor bij een kudde en dat is the Olympus kudde.
Heb je daar wel eens van gehoord?´´
Artemis hoopte dat de gay hengst geen oordeel zou hebben als hij wist dat het een slechte kudde was. Ze wilde hem niet kwijt.
De fries kende hem pas net, maar tot nu toe had ze het erg naar haar zin met hem.
´´Ook al zit ik in een kudde, voel ik mij soms nog wel eens alleen, maar ik zal je niet lastigvallen met mijn drama. Dat wil ik je graag besparen, gezien het feit dat het eigenlijk niet zoveel voorstelt. Het doet alleen pijn van binnen, maar daar heeft iedereen wel eens last van.´´

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

”Dat is zo’n kudde voor slechte paarden toch?”
´´Klopt, maar echt slecht zijn deze paarden vaak niet, alleen zijn ze tot slechte dingen in staat.
Tenminste zo is het voor mij, ik ken niet al die paarden persoonlijk.
Ik praat niet zo veel over persoonlijke zaken.´´
”Je mag het me best vertellen hoor, deze niet-lachende wortel kan beter luisteren dan dat hij spreekt.”
´´Tot nu toe valt je spreken wel mee hoor. ´´
Artemis lachte vriendelijk.
´´Ik waardeer het erg dat je naar mij wilt luisteren, maar het is nu gewoon niet het goede moment.
Misschien vertel ik het je nog wel, als je dan nog steeds wilt luisteren, heel graag.´´
De fries bleef een beetje voor zich uit kijken.

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

”Je geeft maar een seintje,” had de hengst gehinnikt.
Artemis was blij.
Het stelde haar gerust dat de hengst haar verhaal wel wilde horen, maar dat hij haar vrij liet of ze het hem zou vertellen en wanneer.
´´Dankje, das lief van je.´´
De fries vond de situatie enigszins lachwekkend.
Ze stond te praten met een hengst die ze nooit eerder had gezien en toch gaf het haar vertrouwen.
´´Ben je nog erg moe?´´ vroeg Artemis uit het niets
´´Aangezien ik je wakker had gemaakt.´´
De merrie vroeg zich af waarom zei niet moe was.
Het was immer diep in de nacht en er was geen enkel teken van slaap bij haar te bekennen.

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

”Jij hebt me niet wakker gemaakt, ik was al wakker. Ik ben eigenlijk bijna altijd wakker, ook altijd moe..”
´´Gelukkig dat ik je niet wakker heb gemaakt, maar vervelend dat je altijd moe bent.
Slapen is ook niet echt mijn ding, maar toch ben ik niet erg moe. ´´
Nu Artemis er zo over nadacht is het best raar dat ze niet moe werd.
Nou sliep ze overdag nog weleens om de gemiste nachtrust te compenseren.
Slapen had ze eigenlijk nooit echt belangrijk gevonden, maar toch deed ze het wel.
´´Ik vind de nacht eigenlijk te mooi om te missen, het heeft iets magisch, misschien val ik daardoor niet in slaap. ´´
De merrie zuchtte even.

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

”Nou, voor mij heeft de nacht niets moois te bieden. Niet meer, in elk geval.”
Artemis vond dit erg triest klinken, er zal vast veel achter zitten.
Ik ehm.. Misschien dat ik je mijn verleden maar moet vertellen. Immers is het nu allemaal zo, nou ja je weet wel.”
De merrie snapte wel wat de gayhengst bedoelde.
Dit was weer zo’n typisch voorbeeld van de sociale onhandigheid.
”Als je wilt luisteren tenminste.”
‘’Natuurlijk wil ik naar je luisteren, dat heb ik je toch vertelt?
Het is heel simpel als jij wil praten dan luister ik, als je niet wil praten vind ik dat ook prima.
In dit geval wil je mij iets vertellen dus ik zal naar je luisteren.’’
Artemis lachte vriendelijk.

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

”Ach, als ik het vertel begrijp je me misschien ook wat beter..” had Hallucination verzucht.
”Ik ben opgegroeid onder de zorg van mijn moeder Themis, ze woont hier in Chimorea dus misschien ken je haar wel, ik heb een tweelingzus – Delusion – die verzorgd werd door mijn tante Shay. Ik ben opgegroeid met een mentale stoornis, waardoor ik me teveel inleef in anderen. Dit is de oorzaak van mijn gave, bij elk klein detail in de natuur dat niet klopt kan ik precies beredeneren wat er gebeurd. Toen ik anderhalf was, ben ik van mijn moeder gescheiden en ben begonnen met het leven als een loner. Ik merkte dat paarden die ik onderweg tegenkwam me eng vonden vanwege mijn gave, en dus besloot ik hierover te zwijgen. Na een paar maanden raakte ik betrokken bij een kleine vriendengroep, ik ben altijd al sociaal ongemakkelijk geweest en was blij dat ik eindelijk een keer mijn draai ergens had gevonden. Toen ik twee jaar was, kwam één van de hengsten uit het groepje – Hobbs – achter mijn gave. Ik raakte in paniek en viel hem aan, hij is onbedoeld gestorven in het gevecht. Sindsdien heb ik last van hallucinaties van zijn gestalte, ik heb ook steeds vaker mentale aanvallen.”
Dit was echt ontzettend ongemakkelijk voor Artemis.
Themis was de moeder van de gay hengst, maar wie was zijn vader?
Odysseus was het niet, nou niet dat zij wist tenminste.
Er was nou niet echt een situatie waarin Artemis zou vragen, Odysseus ben jij soms een vader van iemand?
Als hij het wel was, zou het allemaal nog pijnlijker zijn dan dat ze had verwacht.
''Je kan wel zeggen dat je een verleden hebt.
Allereerst wil ik zeggen dat ik je niet eng vind vanwege je gave, het maakt je bijzonder, ook al zou het je soms ontzettend in de weg zitten.
Andere paarden kunnen dus ook niet tegen je liegen. Tenminste het kan wel, maar je hebt het meteen door. Niet dat ik ooit tegen je zou lieggen, daar ben je te aardig voor.''
De merrie had weer dezelfde vriendelijke glimlach op haar gezicht.
Het was echter wel van haar gezicht af te lezen dat haar iets niet lekker zat.

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

”Ik heb het niet direct door als anderen tegen me liegen, daar draagt mijn gave niet aan bij.”
Artemis knikte.
”Ik kan echter wel aan je gezicht zien dat je iets voor me verborgen houdt, wat is het?”
Hier was de fries al bang voor. Hallucination had haar door.
Hoe kon ze dit het beste uitleggen? Ze hoefde natuurlijk niet meteen de link met Odysseus en Themis uit te leggen.
‘’Laat ik het erop houden dat ik ben afgewezen en gekwetst door degene waar ik helemaal verliefd op was. Ik weet eigenlijk niet of ik ben of was moet zeggen.
Afgewezen worden gebeurd misschien iedereen wel, maar hij was de enige, tot nu toe,in mijn leven waar ik de liefde weer voor kon voelen.’’

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

”Liefde is soms een onmogelijk iets..”
Artemis knikte instemmend.
”Je zou toch zeggen dat een merrie met jouw charmes, met gemak de liefde zou kunnen vinden. ”
‘’Dankje, dat is lief van je’’ de merrie glimlachte.
”Wat is de naam van die hengst?”
“Allereerst ben ik bang dat je hem kent, maar aangezien ik nooit tegen jou zou kunnen liegen…’’
De fries zuchtte even om moed te verzamelen om ook echt de naam uit haar mond te laten komen.
‘’Odysseus’’ hinnikte ze zacht.
Nu maar hopen dat de gayhengst er goed op zou reageren. Het was nog niet zeker of hij Odysseus ook echt zou kennen, maar het leek Artemis logisch.
De merrie wachtte gespannen af.

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

“Dus ehm.. jij was.. of bent verliefd op de partner van.. mijn moeder?”
De fries haalde even adem. ‘’Ja Hallucination, de partner van je moeder, het spijt me echt heel erg. Ik heb er niks mee gedaan omdat ik wist dat Themis zijn ware liefde is. Ik begrijp dat dit heel ongemakkelijk is en als je erover na wilt denken zonder mij in de buurt te hebben, begrijp ik dat heel goed.’’
Artemis wist even niet meer wat ze moest doen of zeggen.
De merrie wist wel dat ze zich ontzettend schuldig voelde. Hopelijk kon de gayhengst het begrijpen. Artemis wilde absoluut geen ruzie met hem. Een beetje angstig keek ze Hallucination aan.

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

”Rustig.. Ik doe je heus niets aan of zoiets,”
Artemis was blij dat de gayhengst niet boos was op haar.
”En het maakt niet uit.. Jij kon het ook niet weten toch?”
”Ik maak me alleen zorgen om..”
”Is die Odysseus wel goed voor mijn moeder? Als ik het zo hoor, dan heb ik niet echt een goed beeld over hem..”
‘’Ik weet niet echt hoe hun relatie in elkaar zit, maar wat ik wel weet is dat hij heel veel van haar houdt. En zover ik weet houdt je me moeder ook van Odysseus, alleen kan ze hem soms niet uit staan, maar ik kan je vertellen daar hebben meerdere paarden last van.’’
De bezorgdheid die Hallucination had over zijn moeder was ontzettend lief en Artemis kon dit zeker waarderen. Echter vond de fries het spijtig dat ze hem niet veel kon vertellen over hoe de relatie in elkaar zat.

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

”Ach, het zal wel goed zijn..” de gayhengst had een lichte glimlach.
”En anders kom ik haar wel redden,”
Deze grap kon Artemis erg waarderen en ze  glimlachte. Ze zag het al helemaal voor zich, maak plaats iedereen voor de sociaal onhandige maar toch ontzettende lieve hengst, want hij komt je redden.
”Maar, verder heb je niemand op het oog?”
‘’Nog niet, maar ik hoop dat er iemand komt, dan kan ik alles wat er gebeurd is een plek geven en verder gaan. En als er niemand komt hoop ik het ook een plek te kunnen geven.
Maar even genoeg over mijn liefdesdrama, hoe zit het eigenlijk met jou in de liefde?
Voor zo’n lieve hengst moet toch wel een leukerd te vinden zijn?’’
Nieuwsgierig hiel de fries haar hoofd schuin.

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

”Ik heb inderdaad iemand op het oog, ik weet niet of jij hem kent. Zijn naam is Hannibal, hij is een zwarte Morgan. Het is een mooie hengst, en heel toevallig ook nog eens gay.” De twinkeling in de ogen van de gayhengst zei genoeg, de verliefdheid zat er goed in.
‘’Misschien wordt het dan maar eens tijd om een praatje te gaan maken met die Hannibal. Je vind het knap, hij is gay ik zeg perfect, nou je moet alleen zijn karakter nog een beetje uitzoeken. Als je echt iets voor hem voelt moet je er werk van maken. Liefde is toch het mooiste wat er is?’’
De fries vond de verliefdheid van Hallucination maar al te schattig.
Wie weet wat er allemaal zou gaan gebeuren.

I'M A SOLDIER TO MY OWN EMPTINESS

”Veel ervaringen heb ik niet met de liefde, nou ja niet echt.” Had Hallucination gesproken.
”Enkel een paar crushes, geen echte relaties.”
”Als het lot me mee zit, kom ik hem binnenkort misschien weer tegen. Het zou wel fijn zijn..”
‘’Als dat is hoe je het ziet, vind ik het prima. Liefde heeft ook geen haast en het is natuurlijk super romantisch als het lot je samen brengt met je geliefde.’’
Artemis zou nooit wachten, actie ondernemen en ervoor gaan, als de liefde wederzijds is tenminste.
Enkele seconden dacht ze aan Odysseus, maar gelukkig had de ontmoeting met Focus haar goed gedaan en het zou niet lang duren voordat ze over Odysseus heen was.
‘’Ik heb trouwens ook niet echt ervaring in de liefde. Ik heb geen geluk gehad laat ik het zo zeggen.’’