The moon is a reminder of a nightmare. -Shay-

De lucht was donker wanneer de maan de rol van de zon overnam en samen met de sterren over de lucht ging waken. Er was geen wolkje aan de lucht wat de maan de kans gaf om het licht van de zon te laten weerkaatsen op zijn lichte oppervlak, dat zo kon neer schijnen op de aarde. Het golvende water van rivier die door het groene land heen raasde, trok al het licht naar zich toe. Het gras danste en swingde op het nodig wilde ritme van de wind. Zelfs de bomen die iets verder op stonden, konden zich niet altijd weerhouden om af en toe eens mee te bewegen. Een uil leek het gebied rond de rivier te bewaken door er over heen te vliegen met zijn vleugels open. Ondanks dat het bijna nacht was voelde het aangenaam warm. Tijdens de lente waren er af en toe wel eens addertjes onder het gras die voor regen en een gure wind zorgde, maar vandaag niet. Flora, de Romeinse godin van lente was het gebied goed gezind en zorgde voor een lekkere warme temperatuur met een warm windje.

Een gespierd bruin gestalte volgde de golvende rivier langs de oever. Hij leek helemaal op te gaan in de donkerte, enkel zijn ogen en zijn kol was zichtbaar met behulp van de maan. Zijn kastanjebruine ogen stonden nog helemaal open en toonden nog geen enkel teken van vermoeidheid. Spieren rolde onder hij glimmende donkerbruine vacht. Kleine waterdruppeltjes die als kristallen op zijn lichaam lagen, bleven hangen achter de aderen die op zijn nek door zijn huid doorkwamen. Zijn hoofd hing laag en zijn neus hing slechts enkele centimeters boven het water uit. De lichte bruine ogen van de hengst staarde naar het water. Wanneer hij merkte dat het water tot aan zijn knieën zou komen zwaaide hij zijn voorbeen hoog omhoog en liet het in het water zakken. Al gauw volgde de rest van zijn benen. Zijn neus gleed als een vlijmscherp mes voor het water.

Morax bewoog zijn robuuste lichaam uit het water en terug op het gras. Het voelde alsof honderden snorharen langs zijn onderbenen gleden. Een ijskoude rilling gleed over zijn ruggengraat. Met een simpele beweging van zijn lichaam schudde hij zichzelf, om de rilling weg te maskeren. Plotseling was alles doodstil. Het gras bewoog niet meer, alsof de muziek in een disco plots werd gestopt en iedereen keek verrast op. Ook de bomen stonden stil en de uil had zich verscholen. De stilte zorgde ervoor dat Morax zijn gedachten ver weg dreven. Echter niet naar de toekomst maar helemaal terug naar het verleden. Zijn gedachten brachten hem zelfs terug tot de dag na zijn geboorte.

De gedachten hadden hem helemaal meegenomen naar een andere wereld. De stevige hengst was voor zich uit aan het staren, maar een geluid achter hem deed hem met een ruk om kijken. Meteen legde hij zijn oren in nek en spande hij zijn spieren op om groter te lijken. Echter zag hij helemaal niks en zijn oren gingen langzaam terug naar voor. Zijn rechteroor bleef naar achter gedraaid om zeker te zijn dat hij niks had gehoord. Na een tijdje had hij nod steeds niks gehoord en liet hij ook zijn spieren ontspannen. Langzaam liet hij zijn hoofd zakken en trok een plukje gras uit de grond. Zijn herinneringen spinde zich rond zijn hersenen als een spinnenweb en ze wilde maar niet weg blijven. Steeds bleef hij flashbacks krijgen, hij werd er werkelijk zot van. Hij schudde zijn hoofd wild heen en weer in een nutteloze poging de gedachten weg te krijgen. Hierbij vlogen zijn manen over zijn hals heen en alsof hij het in gang had gezet begon ook de wind terug te blazen. Zijn voorbenen verlieten enkele seconden de grond terwijl hij zijn hoofd nog steeds schudde.

Hij draaide zichzelf om en in de verte, tussen de bomen zag hij een gedaante, maar hij wist eindelijk niet 100% zeker of het een paard was of gewoon een boom. Een kleine wolk had zich voor de helft voor de maan geschoven en dit belemmerde zijn zicht verschrikkelijk. Hij hoopte dat het een boom was, maar eindelijk wilde hij ook nog wel eens gezelschap hebben. Het liefst van al natuurlijk een merrie, maar hij was niet zoals de meeste hengsten die met elke merrie wel iets probeerde. Maar nu was hij wel een beetje hitsig, maar wat verwachten die merrie's nou? De hormonen zweven door de lucht, het was lente. Hij briesde eens kort.